Pojęcie innowacji pochodzi z języka łacińskiego; innovare czyli „tworzenie czegoś nowego”. Najczęściej przytaczana definicja innowacji podkreśla, iż „innowacja jest procesem polegającym na przekształceniu istniejących możliwości w nowe idee i wprowadzenie ich do praktycznego zastosowania” (E.Okoń-Horodyńska, wykład 1, s. 9).

W spektaklu artyści STT odnoszą się do innowacyjności w kontekście obrazu CIAŁA, fizyczności, a także historii polskiego teatru tańca. Można więc powiedzieć, że ośrodkiem zainteresowania jest tu CIAŁO człowieka, jako skafander dla ratio i psyche, jako transmiter treści, czy jako środek komunikacji.

Obok fragmentów inspirowanych pracami Jarzynówny – Sobczak, Conrada Drzewickiego i Ewy Wycichowskiej spektakl zawiera sceny z zupełnie autorską choreografią. Narratorami opowieści jest Odkrywca i jego Alter Ego. Sopocki Teatr Tańca snuje opowieść o ciele tańczącym, ciele czującym i myślącym, o ideale oraz o drogach i kodach tańca, a niektórzy miłośnicy malarstwa, widzą w „Przedmiocie nieocenionej wartości” odniesienia do obrazów Degas, a znawcy fotografii do zdjęć Davida Hamiltona.